Terugblik op de 90’s: Mijn Tijd als Full Member bij een Amerikaanse Motorclub
Ik neem je mee op een reis terug in de tijd, naar de wilde jaren ’90. Ik maakte toen deel uit van een Amerikaanse motorclub. Die dagen waren vol avontuur, broederschap en de onmiskenbare geur van vrijheid die aan de open weg kleefde.
Het begon allemaal met het verlangen naar vriendschap en mijn altijd aanwezige drang naar de open weg. In de vroege jaren ’90 vond ik mijn weg naar een motorclub die bekend stond om zijn rauwe levensstijl en toewijding aan het broederschap. Het idee om deel uit te maken van zo’n club sprak tot mijn ziel, en ik wist dat ik de weg naar een nieuw hoofdstuk in mijn leven had gevonden.
Om een volwaardig lid te worden, een ‘full member’, moest je niet bang zijn maar ook niet bijdehand gaan doen. Het was zeker niet voor angsthazen.Er was meer nodig dan alleen het dragen van een patch op je rug. Het betekende volledige toewijding aan de waarden van de club en het verdienen van respect binnen de rangen. Mijn clubcut, het vest met de clubpatch, was niet zomaar iets wat je in een winkel kon kopen. Je moest er (letterlijk) voor vechten.
De avonden op de club waren vol van gezonde spanning en opwinding. Het was een wereld waar respect iets was dat je verdiende, niet iets dat je kreeg. Ik herinner me levendige bijeenkomsten waar we de open weg bespraken, nieuwe routes planden en samen dromen deelden. De motorclub was als een uitgebreide familie, met broeders die elkaar door dik en dun steunden. Forever betekende ook letterlijk forever en nooit “voor effe”.
De weg naar een volwaardig lidmaatschap was geen makkelijke rit. Inzicht, loyaliteit, betrouwbaarheid, staal, chroom en leer waren nodig. Soms letterlijk vechten voor je plek. De clubcut dragen was niet iets dat lichtzinnig werd genomen. Dat vertegenwoordigd de trots van het behoren tot iets groters dan jezelf. Die weg naar full membership was bezaaid met stevige uitdagingen, zowel binnen als buiten de club. Het was een tijd van rituelen, van het bewijzen van je toewijding aan de club en het verdienen van het privilege om die patch op je rug te dragen. Het was een tijd van beproevingen die de banden tussen clubleden alleen maar versterkten.
Terugkijkend op die dagen besef ik dat het lidmaatschap van die club meer was dan alleen maar een fase in mijn leven. Het was een periode van groei, van het ontdekken van ware broederschap en van het ervaren van de vrijheid die alleen de open weg kan bieden.
Hoewel de jaren ’90 allang voorbij zijn, blijven de herinneringen aan die tijd levendig in mijn gedachten. Mijn clubcut mag dan in Amerika zijn toen ik terug moest naar Nederland, maar de waarden en ervaringen die ik opdeed bij de motorclub zullen altijd een deel van mijn identiteit vormen, een blijvend hoofdstuk in mijn levensverhaal. Ze hebben me gemaakt tot wie ik nu ben.
(Naam van de club heb ik bewust weg gelaten uit respect voor de privacy van de club en de leden.)
©Robert T. Meijer
Dutch Bikers 