Dutchbikers? Waarom we hulp vragen!

In 2012, 9 jaar geleden begon ik met een vriend samen Dutchbikers. De vriend had een media bedrijf en betaalde de hosting. . Hoofdzakelijk kosten zoals, kantoorspullen, verblijf (als dat nodig was) en zaken als software en hardware . Kosten van internet deelden we. Er kwamen twee ad hoc vrijwilligers bij en samen maakten we de verhalen en verslagen, deelden we kosten. De verhalen worden geschreven door steeds dezelfde persoon, zodat de schrijfstijl constant blijft. Allen zijn we lid van een club. Dat gaat prima samen.
We schreven recensies over evenementen, restaurants, bikercampings. Maar ook over avonturen, motoren, gebeurtenissen, politie die bikers lastigvalt, en we gaven dikwijls onze mening over het afzeggen van allerlei biker evenementen. Vaak schreven we met stevige (gewoon nederlandse) woorden over de afbraak van de bikerwereld. We nemen het op voor de bikers, MC’s, clubs, verenigingen. We hielden excessen in de bikerwereld tegen het licht (de pedo Pres Gerrit van No Rules bijvoorbeeld en de nep clubs oprichtende Melvin Bol onder meer) Maar ook schreven we over de nooit begonnen en verzonnen “bikeroorlog” tussen clubs die door de media steeds genoemd word. We reisden samen ieder jaar rond 15000 kilometer om de bikerwereld te verdedigen. Om lezers te laten inzien dat bikers gewoon mensen zijn. En geen criminelen.

Natuurlijk rijden er criminelen op motoren maar dat maakt niet elke biker crimineel. Net zoals elke zondag naar de kerk gaan geen goed persoon van je maakt.
We begonnen dus in 2012. Met een (toen) 3 jaar oude computer. Die is inmiddels dus 11 jaar oud en dringend aan vervanging toe. Twee van onze camera’s (een Nikon en een Canon) zijn vorig jaar verongelukt. Van èèn brak de draagband, terwijl ik met 110 km per uur op de A4 reed. De andere kreeg op een treffentje een pint bier over zich heen en is er in gebleven. Onze sponsor zijn bedrijf heeft helaas Corona niet overleefd. Hij deed veel in entertainment, film editing en fotograferen. De maatregelen hebben zijn bedrijf om zeep geholpen, sponsoren is er niet meer bij. 
Daarom onze vraag aan jullie. Om hulp. Om fatsoenlijk te kunnen blijven werken heeft Dutchbikers een nieuwe (2021) computer nodig. We zijn er ècht aan toe. Met bijbehorende software als Photohop, Nero, Antivirus, Windows (of IOS, we hebben graag een Apple) tekstverwerking, externe harde schijf en nog wat software die we gebruiken. Verder is een nieuwe camera geen overbodige luxe. Onze voorkeur gaat uit naar een camera met A Mount (Daar hebben we een hele mooie lens voor gekregen van Olaf “Freakrunner” Bok, die hoeven we dan niet te kopen.)

Omdat onze hoofdsponsor niet meer sponsoren kan, proberen we op deze manier knaken bij elkaar te krijgen. Zodat niet alles elke keer uit eigen zak hoeft en we door kunnen gaan met schrijven over de mooie motorwereld van Nederland. Al 9 jaar lossen we onze eigen zaken op en geven we wat we hebben uit om jou geïnformeerd te houden over de lol van ons leven. Nu vragen we je om een donatie. Zodat we verder kunnen. 

Wil en kun je een bedrag missen? Kan je club een bedrag missen? We willen in deze corona tijd blijven schrijven. 
Elke steun wordt gewaardeerd. 
LH&R,
Robert Hageman

Klik HIER om meer te lezen en om een donatie te geven.

Laat je niet fucken!

In deze tijd kan een motorrijder die je voorbij scheurt net zo goed gekleed gaan in een korte broek en slippers als in een spijkerbroek en legerschoenen. En de gemeenste motorrijder die net naast je stopt, kan evengoed een dokter of advocaat zijn met een Rolex om zijn pols. Daar is niks mis mee, als deze nieuwe rijders de code maar leren. Net zoals wij deden. Een motorrijder zijn, ging over de creativiteit om een oud wrak te verbouwen met slimheid en ouwe onderdelen zodat het uiteindelijk een unieke oogverblindende machine werd. Daarna ging je je leven riskeren op de weg op een motor die gebouwd was met trots. Bikers droegen leer en vet omdat ze wisten dat kooirijders ze net zo makkelijk zouden aanrijden als dat ze naar ze zouden kijken, ze moesten er dus wel stoer uitzien.

We waren een apart ras, zonder bond, zonder ondersteuning en in veel gevallen, zonder familie. (Daar werd je uitgegooid) We moesten het zelf maken in de wereld. Tegen alle regels in, tegen de maatschappij en tegen iedere kans in.

We overleefden en groeiden door de ongeschreven motorrijders code en we lieten niet met ons fucken. Zoals een ouwe motorzwerver ooit eens zei:”Het is iedere ouwe zwervers plicht om de jongeren op te voeden. Hoe kunnen ze anders een motor van een bromfiets onderscheiden?” Met dat in gedachten, geef ik je hier de basis biker code. Een ongeschreven wet, ontstaan uit eer en broederschap.

Laat je niks vertellen
Wees vriendelijk tegen vrouwen, kinderen en dieren maar laat je niks wijsmaken! Dit is een belangrijk deel van het motorrijder zijn. Het heeft te maken met respect en eer. Iedereen kan een opvliegerige zak zijn. Wees rustig, standvastig en steun wat je zegt met actie als het nodig is.

Nooit liegen, bedriegen of stelen
Oftewel, vertel altijd de waarheid. Motorrijders zijn altijd al de vettige slechterikken in films maar de echte motorrijder weet dat zijn wereld grenzen heeft. Jouw wereld is het enige dat je echt van jezelf hebt in je leven. Bewaak het en wees eervol, je bent tenslotte een echt mens.

Wees geen verrader
Als je iets fouts ziet, reken er zelf mee af als je iemand bent. Handel al je zaken zelf af en verraad nooit iemand. Verraders zijn de laagste levensvorm in de wereld, direct naast motordieven.

Zeur niet
Niemand houd van of respecteert een zeur. Een andere manier om dit te zeggen is: “hou je kop”. Of zeik niet over kleine dingetjes. De meeste kleine dingen in het leven verdwijnen vanzelf, of je nou zeurt of niet. Kop op verdomme! Je bent een motorrijder, niet een of ander weekdier!

Geef nooit op.
Of het in een gevecht is of in een zakendeal, hoe rot het ook gaat, een biker geeft nooit op!

Help anderen
Als een brother of sister met pech langs de kant staat, stoppen en helpen. Al geef je maar geestelijke steun, da’s altijd nog beter dan voorbijrijden. Denk erom, leven gaat om de reis, niet om de bestemming. Jij bent er al. Help niet alleen motorrijders, laat de wereld zien dat we beter zijn dan ons imago ons laat zien. Vriendelijkheid kost niks en geeft veel terug.

Houd je woord
Doe wat je zegt dat je gaat doen, wees daar waar je zegt dan je zult zijn. Dat noemen ze “integriteit” en gaat terug naar het hebben van een eigen identiteit. Je moet ergens voor staan anders val je voor alles.

Leven is geen oefening
Ja, dit is geen toneelrepetitie. Dit is leven! Ga er in en neem er grote happen van. Je hebt geen tijd te verliezen en motorrijders staan niet te wachten tot het feest naar ze toe komt. Je rijdt maar èèn leven. Morgen kun je uitgesmeerd op de weg liggen door een zuiplap die achter het stuur in slaap viel. Leef je leven nu. Beleef ieder moment!

En nu…..stap op en ga rijden. Als je twijfelt… rijden! Dat is wat we het beste doen, rijden. En als je in een korte broek, met badslippers en een wijd hemd wilt rijden, doen. En als je eruit wilt zien als een idioot, gedraag je dan tenminste niet als een idioot.

Als je een motor koopt, ben je de bezitter van een motor. Maar een echte biker zijn is een manier van leven, een trotse manier van leven. Een leven waarin we een brandende hartstocht hebben voor de vrije open weg. Wat jij?

Als het niet past…. wordt het gelast!

Robert Hageman

2017 was een klotenjaar.

We lazen de woorden van onze vriend en broeder Michael Green van TBM Scandinavië. Ook Dutchbikers schreef al vaak over de dringend gewenste samenwerking van clubs. Samenwerken in plaats van je laten afslachten door marionetten van de staat, gedresseerde persmuskieten en trekpoppetjes van het O.M. We geven, met zijn toestemming, een vrije vertaling van zijn woorden. Het origineel (Engels) staat eronder.

MIJN WOORDEN.
2017 is een klotenjaar geweest voor veel MC clubs over de hele wereld. En WAAROM?
Omdat veel clubs het naar de kloten geholpen hebben en daarmee regeringen het gereedschap en de macht hebben gegeven om de Broederschap en het Recht Om Vrij Te Zijn te vernietigen. Als we niet stoppen elkaar aan te vallen, als we ons niet VERENIGEN, zal de MC wereld zoals we die kennen binnen een paar jaar verdwenen zijn. Laat de OLD SCHOOL terugkomen. Laten we de codes van EER en RESPECT terugbrengen. Laten we HET ECHTER BIKERLEVEN terug brengen en DE VREDE TUSSEN ALLE CLUBS. ONZE GROOTSTE VIJANDEN ZIJN DE OVERHEDEN die (onze) vrijheid verkopen als iets bedreigends. Als we niet gaan SAMENWERKEN, geven we ze elke keer meer redenen en aanleidingen om te VERNIETIGEN waar we in geloven en waar we voor RIJDEN en voor LEVEN. Het is tijd voor de OUDE GENERATIE binnen iedere club om OP TE STAAN en VAN ZICH TE LATEN HOREN. Om de nieuwe generatie TE LATEN ZIEN WAAR HET VERDOMME ALLEMAAL OM GAAT OM EEN BROEDER EN BIKER TE ZIJN.
Laat 2018 het jaar zijn waarin we samen het tij keren en waarin DE OUDE WAARDEN EN DE OORSPRONKELIJKE MANIEREN VAN LEVEN die we allemaal willen, terug komen.

Merry Christmas & Happy New Biker Year.

L&R

Michael Green
Spokesperson, TBM SCANDINAVIA

Michael Green

“SPEAKING OUT.

2017 has been a terrible year for many MC Club’s around the World. And WHY?
Because many Club’s have fucked it up and given Government’s around the World the tools and more power to destroy the life of Brotherhood and Ride To Be Free. If we don’t STOP fighting each other and UNITE our MC World will be totally destroyed within a few years from NOW.
Bring back THE OLD SCHOOL, bring back the code of HONOR and RESPECT, bring back the REAL BIKER LIFE and BRING BACK THE PEACE BETWEEN ALL CLUBS. Our BIGGEST ENEMIES ARE THE GOVERNMENT’S, and as long as we can’t and won’t UNITE and WORK together – we only will provide more tools for them to DESTROY what we believe in and LIVE and RIDE for. Time for the OLD GENERATION in every Club to STAND UP & STEP FORWARD, and show the NEW GENERATION WHAT THE FUCK IT’S ALL ABOUT BEING A TRUE BROTHER & BIKER. Let 2018 be the year where we together can turn it around and bring THE OLD TIMES BACK – JUST THE OLD WAY WE ALL LOVE IT.

Merry Christmas & Happy New Biker Year.

L&R

Michael Green
Spokesperson, TBM SCANDINAVIA“

 

Jack. GBNF Bro!

Herinneringen van Rob Zwerver. Ingezonden.

Vandaag een stukkie ter herinnering van mijn Bro Jack. Ik leerde hem kennen in de 70’er jaren in Den Haag. Zijn eigen naam was John Meier. Omdat hij toen al graag Jack Daniëls dronk werd zijn bijnaam al gauw Jack.  Hij woonde op het Haagse Regentesseplein. We raakten bevriend, zopen wel eens wat, deelden wat we hadden. Het leven was geen vetpot in die tijd. We aten vaak uit containers met vers brood die ’s-nachts door bezorgdiensten van HUS bij winkels werden neergezet. Ook melk, yoghurt en dat soort dingen kwamen vaak uit soortgelijke containers. Als we een mazzeltje hadden zat er soms zelfs een kratje bier in. Leven was simpel. Echt zware drugs waren er nog niet veel. Beetje blowen, soms een trippie LSD. En om meer te kunnen genieten van het weekend was er speed. We hadden overal vrienden en kennissen en konden overal crashen. Net zoals velen ook bij ons konden crashen. Mijn zolderkamer leek af en toe wel het Damrak met al die slapers. Ik reed op alles wat twee wielen en een motor had. Brommers (Puch, Mobylette, Vespa, Kreidler, Yamaha, Garelli, Zundapp, Batavus). Motoren (JAWA/HONDA/BSA/BMW) en zelfs een Solex (reed 70, dat gekke ding!)

Tussen Jack en mij ontstond een goede stevige vriendschap. We waren verschillende mensen maar konden het samen goed vinden. Jack was wat opvliegend, beresterk en had soms een kwaaie dronk over zich. Ik was beresterk, overdenkend/berekenend en een geboren optimist. Zoals ik gek was op Den Haag, trok Jack vaak naar Amsterdam. Hij kwam daar in die tijd bij een motorclub. Soms ging ik mee, als er knaken waren, meestal bleef ik dus in Den Haag. In de loop der jaren trok Jack vaker naar die motorclub en uiteindelijk vertrok hij naar Amerika om daar op de motor het land te gaan ontdekken. Internet was er niet dus we verloren het contact. Tot hij soms ineens compleet onverwacht en onaangekondigd op de stoep stond. Op zoek naar eten, een plek om te crashen. En dat was er voor hem bij mij altijd. Zonder vragen, zonder tijdslimiet. Als hij er was, was het altijd oke! Hij vond rust en veiligheid bij mij in huis en was er eigenlijk onvindbaar. Op zijn borst had hij een 666 tattoo laten zetten. En op zijn rug “stay true to who you are” en op zijn linker schouder een kopje van een Inka krijger. Ik heb vanwege onze broederschap later dezelfde Inca tattoo laten zetten op dezelfde plaats. Jack reisde veel. Voor zijn werk. Hij leek knaken genoeg te hebben, wat voor werk hij deed liet hij zich nooit over uit. En ik kon wel raden maar stelde nooit vragen. In de loop der jaren zat hij vaak in Canada en overal in de USA. Soms trof ik hem in Amerika als ik er zelf op reis was. Prachtmomenten! Die inmiddels getaande kop kon geweldig smakelijk lachen. Een hug werd al snel ademtekort, beresterk als hij nog steeds was. Zo was alles zoals steeds. Broederschap, geen gezeik, geen vragen. Onderdak, eten en drinken. Avonturen, lachen, samen uit, altijd samen thuis. Knokken als het nodig was, je niks door niemand laten vertellen, je nooit laten piepelen. We hebben in die tijd behoorlijk wat flessen Jack Daniëls gezopen en er zijn aardig wat kilootjes ribs door gegaan. Al toen spareribs hier nog volledig onbekend waren, lagen ze als Jack in Nederland was, gemarineerd in bruine suiker, citroen, ketjap, ketchup en Jack Daniëls, op de BBQ.

Een aantal jaren terug stond hij weer voor de deur. Ik had net een nieuwe laptop en hij ging niet vaak met computers om. Hyves was toen de hype in Nederland. Hij maakte samen met mij een Hyves account aan en zelfs een Gmail adres. Hij zat vaak op die laptop en kreeg zelfs Gmail. Aangezien dit alleen vanuit mijn huis gebeurde, zat aan alles wat hij deed mijn IP adres vast. Ik weet nog steeds niet wat voor werk hij deed maar ik heb er wel wat gezeik mee gehad. Door dat IP adres. Ik ga er verder niet op in. Want Jack is er niet meer. Toen hij weer terug was in USA heeft hij een ongeluk gehad. Hij is zittend op zijn motor tegen een over de weg hangende ijzeren paal gereden. Hij knapte op nadat hij een tijd in het ziekenhuis had gelegen. Hij kwam er weer uit, is nog een keer hierheen gekomen en na een paar weken vertrokken. Duitsland dit keer. Dat was de laatste keer dat ik Jack zag. Vanuit Duitsland heb ik een paar jaar terug een envelop gekregen. Daarin een blaadje waarop stond: “Das ist für Sie. Von Jack. Jack fährt nun mit Chapter 13.” In de envelop een 1% ring, de ring die hij altijd droeg. Aardig beschadigd, gekrast maar inderdaad Jacks ring. Er stond geen afzender op dus ik heb nooit vragen kunnen stellen. De dag dat ik dit briefje kreeg was 13 September. En dat beschouw ik daarom maar als zijn sterfdag. Vandaag dus denk ik aan mijn Bro Jack. Ik heb alleen goede herinneringen aan hem. En dat is wat hij geworden is. Een goede vriend, een bro waar ik altijd op kon rekenen werd een uitstekende herinnering. Normaal altijd Jack Daniëls op deze dag. Maar nu, voor het eerst, geen fles in huis. Met dank aan Rutte en zijn (be)rovers. De herinnering blijft. Door dit schrijven is het nu ook een stukje van jouw herinnering geworden.

Hou de glimmende kant boven!

Robert Hageman

Stuk geschreven door Rob Zwerver, Jack was zijn vriend en het is zijn herinnering.

BROEDERSCHAP, niet voor iedereen!

“Bro”. (Afkorting van “Brother”) Een woord dat veel te gemakkelijk word rondgestrooid.

Het woord Bro of Brother wordt behoorlijk misbruikt in de motorwereld in deze tijden. Het lijkt wel dat wanneer je een motor koopt of wanneer je denkt een motor te gaan kopen en je alvast een stoer leren jack hebt, dat iedereen ineens je “bro” is geworden. Sommigen noemen het Broederschap als je de wind op twee wielen deelt. Sommigen hebben het over Broederschap als ze een paar straten rond rijden met elkaar.

Maar wat is nou echt “Broederschap”?

Er zijn broeders in Christus. Broeders in Vrijmetselaar tempels. Speciaal getrainde militaire eenheden vormen vaak een broederschap tussen de leden van de groep. Mariniers bijvoorbeeld, zijn meer dan de som van hun persoonlijkheden. Ze worden meer dan een team. Ze worden Broeders. Volkomen aan elkaar toegewijd. Tot aan het geven van hun leven voor elkaar als het nodig is. Mannen die samen gestreden hebben vormen dusdanig unieke vriendschappen dat ze elkaar Broeder gaan noemen. Niet minder toegewijd dan andere Broederschappen, is er binnen de motorrijders wereld een sterke band tussen diegenen die elkaar Bro (Brother) noemen.

Wat is een Brother in de MC wereld?

Als je eenmaal door de hangaround periode heen bent, hebben de leden van de club je gedrag, houding, toewijding, inzet en trouw ervaren. Als je werkelijk door deze periode heen bent gekomen kun je gevraagd worden om prospect te worden. In die tijd word je kritischer bekeken. Jij en de andere mensen binnen de club kijken of je geschikt bent om deel van de club zelf uit te maken. Of je de anderen net zo als Broeders kunt accepteren als ze jou accepteren en Broeder kunnen gaan noemen. Kun je jezelf zo inzetten voor de anderen als je voor je eigen vlees en bloed zou doen? Vaak is het zelfs een hechtere band dan familie. De mensen die jij Broeder noemt worden deel van jouw familie, net zoals jij deel van hun familie wordt.

Een vaak gebruikte uitspraak binnen de motorwereld is “ik ben mijn broeders hoeder”. Dat betekent dat je hem zult ondersteunen en helpen wanneer en waar nodig. Al moet je je motor verkopen om hem te helpen, je baan opzeggen om hem te helpen. En, in sommige gevallen hebben broeders zelfs dingen gedaan waarvan ze wisten dat ze erdoor in problemen kwamen. Maar ze deden het om een broeder te helpen.

Met al die toewijding is het ook zo dat je een Broeder nooit iets drastisch zou vragen zonder een hele goede reden. Broeders kunnen van mening verschillen maar ze zullen elkaar altijd respecteren en elkaar met respect behandelen.

Bedenk dus dat als je niet echt veel ervaring hebt met mensen van de wat serieuzere motorclubs, dat ze het woord Brother of Bro uiterst serieus nemen. En dat ze dat woord alleen gebruiken als teken van respect naar hun eigen club, hun members en elke groep/persoon waar ze dat respect ook voor hebben.

Het kan voorkomen dat wanneer een club of clublid hoort dat het woord Bro of Brother lichtvaardig gebruikt word, er een wat harde “opvoedingsles” gegeven word aan die persoon die het woord zo gemakkelijk gebruikte.

Dus als je de volgende keer iemand Brother of Bro noemt, bedenk dan waarom je dat doet. Toewijding? Of wil je gewoon cool klinken en meedoen?

Don’t Bro me if you don’t know me.

 

© RTM’12 Kopieren met bronvermelding toegestaan.